Gelukkig niet de laatste toertocht van Herman
De toercommissie heeft in 2024 het aantal toertochten op een laag pitje gezet vanwege de nieuwbouw van ons mooie clubhuis. Na de opening heeft de commissie een inhaalprogramma opgesteld. Zo verzamelen zich op zaterdag 28 december om 10.00 uur 24 Ossianen voor de oliebollentocht naar Alkmaar. Het is kil en mistig weer en er staat een zuiden, gelukkig niet al te stevige, wind. Door harde wind en regen ging de Sinterklaastocht op 7 december helaas niet door. Nu kunnen we wel uitvaren en is het zicht voldoende.
Nanne houdt de inleiding over de tocht, vertelt over de moeilijkheid bij de verschillende bruggen en telt vijf keer tot vijf om de bootindeling te maken. Er gaan vier C4-en het water op en de Rietland. Met Coosje, Arie en Monique zit ik in de Rietland, die als laatste boot het water op gaat. In konvooi varen we richting Alkmaar. Coosje is onze eerste stuur. Bij de Nollenbrug wisselen de boten van stuur, een aantal vieren doet dat op het water. Wij niet, wij meren af. Ik neem het roer van Coosje over. We varen verder in zuidelijke richting onder de Kraspolderbrug door. Bij de Omval stokt onze voortgang. De kraag van de bakboordriem van de boeg zit los. Arie en ik kennen een woonbootbewoner die ons kan helpen met gereedschap. De woonboot van deze bewoner (oude collega) ligt aan stuurboord, een klein eindje verder langs het Noord-Hollands kanaal. We minderen vaart bij de betreffende woonboot, maar het is niet de oud collega die reageert. Haar zoon komt naar buiten en helpt ons met een schroevendraaier. Hij heeft de woonboot van zijn moeder overgenomen en mag hier blijven liggen. Zijn moeder is trouwens op deze dag jarig, hij gaat er zo naar toe. Arie feliciteert hem en vraagt of hij de felicitaties en groeten namens ons wil overbrengen. In de tussentijd heeft Monique de kraag gerepareerd en kunnen wij onze tocht vervolgen.
Alle andere boten zijn al uit het zicht. Wij gaan nabij de Schelphoek bakboord uit, de ophaalbrug onderdoor, naar de Baansingel. Het vaarwater is er smal door de woonboten aan bakboord en de boten aan stuurboord. We manoeuvreren ons door het water en komen op de Singel. Daar zijn twee jongens met hun vader aan het street-vissen. Helaas hebben ze nog niks gevangen. Na de molen van Piet zien we de OSSA-vloot liggen.
Wij meren als laatste aan voor de wandeltocht naar de oliebollenkraam naast de Grote Sint-Laurens kerk. Daar stellen we ons heel gedisciplineerd in een rij op om onze warme oliebol met veel suiker in ontvangst te nemen. Nanne rekent alle oliebollen af. En dan is er warme chocolademelk. Opgewarmd en meegenomen door Karin en Ronald in grote thermosflessen. Heerlijk drinken we dat op het Canadaplein op. Een sanitaire stop doen de meesten van ons in de bibliotheek aan het plein. Gezien de temperatuur blijven we niet lang hangen. We gaan weer terug naar de boten en varen verder langs het Bolwerk en het Stadskantoor tot de afslag naar de Hoornse Vaart. Bij de ARZV wisselt iedereen van stuur en vaart vervolgens terug naar OSSA. Daar komen we omstreeks 14.00 uur aan en praten nog gezellig na.
Als ik Herman na afloop vraag of dit zijn laatste tocht is geweest, antwoordt hij monter ontkennend. Veel leden hebben erop aangedrongen dat hij blijft. Hoewel hij zijn lidmaatschap in november heeft opgezegd, heeft hij in het reglement gevonden dat hij senior-lid kan zijn. Hij heeft zich weer aangemeld en voelt zich zo verbonden met de vereniging. Hij kan weer blijven roeien en hoopt dat met een zekere regelmaat te doen op zaterdag en de woensdagmiddag.
Het was een mooie tocht. Nanne bedankt voor de organisatie en Karin en Ronald voor de heerlijke chocolademelk.
Derk Jan