Wees gerust. Dit wordt geen lofzang op die prachtige benen en spieren van onze OSSA-8 roeiers. Bovenstaande kreet geeft weer wat de OSSA-8 roeiers een weekend lang door de speakers van de boot toegeschreeuwd hebben gekregen. Niet nadat ze door coach Bennie de avond van tevoren nog eens diep werden gemotiveerd door een soort van ‘drill filmpje’ waar ‘de honden geen brood van lusten’.
Heineken Roei-vierkamp 2025
Op een duister moment ergens in januari werd er besloten om in te schrijven voor de Heineken Roei-vierkamp. In de veteranenklasse. Dan denk je al gauw: dat valt allemaal wel mee. Totdat de coach fijntjes uitlegde dat, ook in de veteranenklasse, nationale en ook internationale (oud) toproeiers hier ‘acte de présence’ geven. Daar lieten we ons echter niet door kisten. Gewoon een kwestie van goed trainen, toch?
De trainingen vooraf
Zo gezegd, zo gedaan. Iedere zondagochtend stonden de bikkels daar. In weer en wind, temperatuur net boven het vriespunt, tanden op elkaar en ‘gaan met die banaan’. Voor een 8 moet je wel 8 roeiers hebben en een stuur. Om dat aantal te halen, viel niet altijd mee. Dus in wisselende samenstellingen werd er flink getraind. Erik had zich opgegeven als reserve en heeft die plek in bijna alle trainingen op zich genomen. Groot voordeel was, dat hij onze gemiddelde leeftijd net boven de 60 jaar bracht en ons daardoor een plekje in Veteranen F opleverde. De twee laatste trainingen voor het wedstrijdweekend was de ploeg compleet en werden de laatste puntjes flink op de ‘i’ gezet.
Coach Bennie had van plek geruild met Erik, maar dat leverde wel een probleempje op. Onze gemiddelde leeftijd duikelde naar 54,8 jaar en dat zou betekenen: een zwaardere klasse. We hebben er wel even over gediscuteerd, maar de eerlijkheid heeft gewonnen. We hebben het keurig gemeld.
Vlak voor de wedstrijd
Zaterdag in alle vroegte vertrokken we van OSSA. Een ploeg ging direct naar Ric, waar de botenwagen een gereserveerd plekje had, de anderen haalden de rugnummers op bij Nereus. Boot in elkaar zetten… ‘hé, waar dat voetenbord???’ Een gapend gat vlak achter het deelpunt was zichtbaar. Om de boot te delen moet dat voetenbord iets naar achteren worden geschoven. Niet goed vastgezet en verloren, of eruit gehaald en ligt het nog bij OSSA? Eloy ging terug naar OSSA. Geen voetenbord… Toch onderweg verloren? De redding kwam van de producent van de boot: Hudson. Die stond daar met een servicestand en ongelooflijk… ze hadden een voetenbord voor ons type boot. De schoenen waren een keer gebruikt, die kregen we gratis, het voetenbord moest worden betaald. Het geld mocht later worden overgemaakt. Wat een service!!!
Na deze consternatie moesten we wel gemotiveerd het water op. De coach wist ons nog verder te motiveren met opmerkingen als ‘we zitten wel tussen de ‘Rienksen’ (legende onder de oud wereldtoproeiers) en ‘ik heb ook al een paar jongens uit de Holland 8 gespot’. Dus tot op het bot en beenspieren gemotiveerd gingen we het water op.
Zaterdag 2500 en 250 m
Daar gingen we dan. Oproeien naar de start, richting Ouderkerk. Nog nooit zoveel boten gezien. Gewoon beangstigend, zo’n veld. Even zoeken naar de nummers voor en achter ons, in de juiste volgorde manoeuvreren en zorgen dat je binnen de 10 en 20 seconden van je voorganger de startlijn over gaat. Daar maak je je als stuur een beetje druk om, iedere seconden telt immers. Gelukkig werd die soep minder heet gegeten dan in het wedstrijdreglement werd opgediend.
En daar gingen we. ‘Klaar maken om op te bouwen… opbouwen nu… en 1… en 2… en 3… en nu op die benen!!! Daarmee is ook de titel van dit verslag duidelijk. 2500 m op die benen staan, alles geven wat je hebt, en dat 09 minuten en 52,8 seconden lang. Dat lijkt kort, maar is in die 2500 m praktijk lang. Als je dan denkt ‘zo, dat zit er op’ komt er nog eens een 250 m sprint achter aan. Dat is pas ‘beulen’. Gelukkig zit er ongeveer een kwartiertje tussen. Die 250 m gaat in twee aparte banen, gelijk op met een tegenstander. We maakten ons fysiek en mentaal klaar, roeiden light paddle gelijk met onze tegenstander op, richting de vlaggen van de start. De stuur was zo gefocust op die startvlaggen, dat hij, zoals vooraf uitgerekend en veel geoefend, naar zijn mening precies op tijd het commando ‘opbouwen’ gaf. Daar dacht een kamprechter met een toeter echter anders over. ‘Opbouw afbreken’ werd er geschreeuwd en direct daarna moesten we op zijn commando opnieuw opbouwen. Dat leverde de stuur nog even een sneer op van de man, want hij wist door zijn toeter nog wel even te roepen ‘voortaan even luisteren!’ Enfin, die kon ondergetekende in zijn zak steken. Niettemin ging het niet verkeerd. Met een dubbele opbouw toch 53,9 seconden. Dan zit er bij een volgende keer zeker meer in!
Grote verrassing, zondag nog een 5000 m
Na de zaterdag races van 2500 en 250 m dachten we dat we klaar waren met de Heineken. Het bleek echter dat men al een tijdje geleden had afgeschaft dat alleen de besten door gingen naar de zondag race. Helaas, dus zondag nog even 5000 m doen. Daar hadden we niet op getraind! Nog even een kleine discussie van ‘wel of niet’, maar ons eergevoel won. Zondagochtend 7.30 uur bij OSSA, 9.00 uur het water op en 9.30 uur de start. Ongetraind of niet, het liep als een trein. Twee boten ingelopen, en een eindtijd van 21 minuten en 26,1 seconden. Over de eerste 2500 m waren we 13 seconden sneller dan de 2500 m van zaterdag! Tijdens die zaterdagrace lag ons tempo te hoog. Dat wreekt zich op een bepaald moment. Zondag bleven we tussen 28 en 30 slagen per minuut roeien, rustiger in de recover en geconcentreerd op een forse beentrap. Vandaar die, ‘Benen! Benen! Benen!’
Dank aan Kristian, Rob, Tom, Henk, Bennie, Paul, Eloy en Sirp Jan. Het was een geweldig weekend.
Siebo Brinkerink
