Kort samengevat “heel erg geslaagd”.
Maar laat ik er wat meer over vertellen.
Om tien uur verzamelden we bij OSSA voor de koffie met zelfgebakken appeltaart van Jelke (alleen dat is al een reden om mee te doen).
We waren met z’n negenen: Teus, Tinie, Nanne, Jelke en Dirk in de Ammerswiel en Gerard, Hilda, Jaap en Frans in de Vier Winden.
Het regende nog een klein beetje toen we wegvoeren, maar dat was alles voor de rest van de dag.
De temperatuur was aangenaam, dus al gauw konden de lange broek en lange mouwen uit.
De sluis is eigenlijk buiten gebruik (twee rode lampen), maar op afspraak kwam de sluiswachter (één rode lamp) de sluis opendoen (één groene lamp).
Na de Weel en Zijdewind komt het op stuurmanskunst aan, waarbij het team in de Vier Winden heel veel voordeel had van de kortere boot.
Ik zat in de Ammerswiel en stuurde af en toe in het riet!
Afijn, na alle haakse bochten, lage bruggen en lange duikers aangelegd in Dirkshorn, alwaar de snacks bij tante Lien weer lekker smaakten.
De terugreis door Oudkarspel vroeg weer precisie-stuurwerk, maar het is wel een leuk stukje zo achter de huizen langs.
We waren te vroeg bij de sluis, dus nog even wachten en de benen strekken. Daarna het bekende stukje terug naar OSSA, waarbij als toetje de wind nog even flink op stak, maar die hadden we eigenlijk de hele dag nog niet gehad.
Terug in de soos, met een oorlam en een paar broodjes, keken we allen terug op een heel geslaagde tocht (zonder kramp deze keer).
Dirk
Op de open dag van OSSA op 14 april zat ik voor het eerst van mijn leven in een roeiboot. 175 dagen later om 2 uur in de middag lag ik samen met Mariska, Pauline, Krista en Ard te wachten op het startschot van onze eerste roeiwedstrijd: de Amstel-Drecht Regatta!
De dag was vroeg begonnen. Om 8.15 uur stonden we met z’n allen bij de vereniging, want wij vier beginnelingen waren niet de enigen die zich hadden klaargestoomd om 4 km full speed te racen. Ilya, Mees, Rudy, Ard, Bianca en Nancy stonden ook ingeschreven; de heren in heat 1, de dames in heat 2.
Alle schroefjes los, riggers van de boot, alle schroefjes weer vast, zitjes eraf, stoeltje, stuurtje en riemen mee, boot op de boottrailer en op naar Uithoorn waar de wedstrijd plaatsvond bij roeivereniging Michiel de Ruyter. En daar aangekomen, boot van de trailer, schroefjes los, nou ja, je begrijpt hem 😉.
Ondertussen begonnen de zenuwen wat op te lopen. Om in de woorden van Mariska te blijven: ‘Waar ben ik aan begonnen?’ Pauline werd ondertussen steeds wat stiller, want zij had eigenlijk gewoon ziek in bed moeten liggen, maar wilde de groep niet laten zitten, dus stond daar toch!
De mannen beten het spits af. Rudy en Ard zaten samen in de boot en Ilya en Mees vormden een duo. Voor wie het parcours niet kent, de Amstel-Drecht slingert wat door de natuur en halverwege de route ligt de Vrouwenakkerse brug. Flinke uitdaging dus als je geen stuur hebt, maar dit zelf moet regelen. Tijdens het aanmoedigen hebben we dan ook een boot gezien die een noodstop moest maken, omdat het land opeens wel heel dichtbij kwam. Ook bij Ard en Rudy werd het op een gegeven moment wat krap. Wij als toeschouwers schreeuwden de longen uit ons lijf om ze te waarschuwen, maar de afstand was te groot en ze hoorden ons niet. Gelukkig hadden ze het net op tijd zelf door en werd er snel gecorrigeerd.
Toen was het tijd voor heat 2 met in D2X de OSSA vertegenwoordiging door Bianca en Nancy en in blok DC4* ‘onze boot’ (Wijde Vaart) met nummer 78. Rustig naar de start geroeid, daar nog even wat gedobberd, slagje op bakboord, slagje beide riemen, nog maar eens een slag op bakboord, want er stond best wat wind. Deze boeg kon af en toe dus nog even aan de slag terwijl nummer 2 in de boot (Krista) nog wat yoga poses deed 😊. Natuurlijk ook een beetje de concurrentie gecheckt: een boot van NRV De Meije en Michiel de Ruyter. MdR bleek ook voor het eerst een wedstrijd te roeien. En toen werden we omgeroepen en was het moment daar! 175 dagen getraind voor dit moment 😉. We hadden een vliegende start en Ard deed het fantastisch als stuur en coach. Al tellend begeleidde hij onze slag en als de trap wat minder krachtig werd, legde hij daar de focus op. Was ik in het begin nog even bezig met de boot die na ons startte, op een gegeven moment luisterde ik alleen maar naar Ard en hoorde ik Bianca, Nancy en Frans in mijn hoofd ‘volg de slag’ zeggen. Die boot na ons was na verloop van tijd uit het zicht, we hebben zelfs nog een boot ingehaald, het werd even spannend toen een pleziervaartuig voor de brug was gaan liggen, maar daar heb ik eerlijk gezegd niet veel van meegekregen, want ik zag het niet, hoorde bijna niks van wat de persoon op de brug via de megafoon omriep, ik hoorde alleen Ard. Rond een kilometer of 3 hadden we nog wel wat last van de wind en begon de boot wat de wiebelen, maar iedereen bleef stug doorgaan en we hervonden de balans. En dan is 4 km opeens voorbij. Wat waren we trots!
Nog trotser waren we toen bleek dat we gewonnen hadden en we zijn nu dus eigenaar van dit blik:
In het midden zie je dus de Vrouwenakkerse brug.
Maar het mooiste van de dag en de afgelopen 175 dagen is het welkome gevoel dat ik als nieuw lid bij OSSA ervaar! Ik vind het heel speciaal dat zoveel leden zich vrijwillig inzetten om je de eerste roeitechnieken bij te brengen via de basisinstructie, anderen je begeleiden in een C1 en skiff, je enthousiast aanbieden een keer in te stappen in een gladde 2, je toevoegen aan hun roeiploeg buiten de cluburen, je welkom heten bij hun wedstrijdtraining, je tips geven hoe je kunt verbeteren, je last minute klaarstomen voor je eerste wedstrijd & motiveren op de dag zelf (Bianca, Nancy, Frans, Ard, nogmaals dank!) en nog meer stralen als je wint dan jijzelf (Bianca 😊).
Karin
Weekje Schmöckwitz Berlijn van 27 juli tot 3 augustus
Hoe moet je een verslag maken van een week roeien, waar je elke dag weer bijzondere belevenissen meemaakt!! Ik ga het proberen, maar er zal ongetwijfeld veel niet verteld worden.
We waren uiteindelijk met 14 deelnemers, waarvan sommigen voor de eerste keer, maar de meesten hadden deze reis al vele malen gemaakt, wat tot leuke verhalen leidde.
Het onderkomen was bij de roeivereniging Schmöckwitz bij prachtig roeiwater, o.a. de Dahme, Langer See, Muggelspree, Gosener Kanal .........
Hier konden we 3 boten huren, en gebruik maken van slaapfaciliteiten, (lig je gewoon op een damesslaapzaal!), sanitair en een keukentje, waar de lekkerste gerechten uit tevoorschijn kwamen.
Elke ochtend gingen Michael en Dick, gereden door Rudy, om half 8 richting bakker en evt. supermarkt. Vaak ging Arie ook mee, want die bedacht allerlei lekkere gerechten. Het uitgebreide ontbijt werd vanaf 8.30 uur genuttigd. Meteen lunch voor onderweg maken en de plannen voor die dag bespreken. De organisatoren Michael en Dick hadden al een heel programma gemaakt, dus het was vooral instemmend knikken, en hopen dat het aantal km mee zou vallen. Ook werd er elke ochtend geloot met wie je in de boot zou stappen. Dat werkte erg goed, en was elke keer weer een verrassing!
Meestal waren we rond 10-10.30 uur onderweg, en elke dag was weer genieten. Mooie aanlegplekjes, vaak met een kopje koffie en taart. Weer verder naar het keerpunt, waar dan soms met enige moeite ook weer aangelegd kon worden voor de boterham.
Dan weer aanleggen bij een andere Berlijnse roeivereniging, roeien over de Olympische wedstrijdbaan van 1936........
Even een stukje het moeras in, prachtige stille natuur......
En nog vele andere mooie plekjes. Er werd meestal rond de 30 km per dag afgelegd, en dat voel je wel als onervaren roeister!!
Meestal waren we rond 17.00 uur weer bij het vlot. Douchen, lekker buiten zitten met wat te drinken. De kookploeg druk bezig. Buiten eten, opruimen, afwassen, wat kletsen, muziek (Erik), het sokkenspel (Arie), of een spelletje kaart. Het verliep allemaal heel soepel. Iedereen droeg zijn steentje bij. Vooral Arie, Frans en René hebben heerlijk gekookt. We hebben ook een paar keer buiten de deur gegeten.
Woensdag stond in het teken van een bezoek aan Berlijn. Onze organisatoren hadden een fantastische middagfietstocht geregeld, onder leiding van een jonge Nederlandese vrouw die al een paar jaar in Berlijn woonde. Een hele leuke manier om deze indrukwekkende stad met zijn geschiedenis in vogelvlucht te bekijken.
‘s Avonds gegeten in een jazz-café, dat helaas binnen zo weinig ruimte had, dat we niet echt konden genieten van de live muziek. Maar buiten was het ook prima.
Er is nog veel meer te vertellen, maar wat mij vooral is bijgebleven, is de gezelligheid om een week met elkaar op stap te zijn en heerlijk te roeien.
Hartelijk dank voor het organiseren Michael en Dick, de kokers, de mede-roeiers, de rijders, kortom iedereen die deze zonnige week mogelijk heeft gemaakt!
Tot een volgende keer.
Coosje
2 februari 2014
Jubilerend OSSA trotseert elementen met Glühwein tocht
Roeivereniging Ossa bestaat 40 jaar. Afgelopen weekend vond de opening van het jubileumjaar plaats met de opening van de foto-expositie door langst (40 jaar) en kortst roeiende lid. In aanwezigheid van vele leden en genodigden werd het jubileum logo onthuld.
Ondanks de harde wind en kou werd daags na de opening de zogeheten ‘Glühweintocht’ geroeid. Met mutsen op en dik aangekleed leken het eerder een groep schaatsers dan roeiers. De leden van de jubilerende roeivereniging lieten zich echter door niets weerhouden om aan deze eerste roeitocht van het jaar deel te nemen. Arie Dekker, coördinator van deze Glühweintocht, was blij met de goede opkomst. ‘Vier boten vol en dat na de jubileumreceptie van gisteravond. Dat zeg wel iets over de sfeer en het enthousiasme binnen de vereniging’.
Met striemende tegenwind en behoorlijke golven ging het eerste stuk naar de ARZV (Alkmaarse Roei en Zeilvereniging). Na warme chocomel werd de tocht dwars door Alkmaar vervolgd en daarna met de harde wind in de rug terug naar Ossa waar de glühwein klaarstond. Dekker werd aan het eind van de tocht nog even geconfronteerd met zichzelf. Kwestie van harde wind of toch een beetje vermoeidheid. ‘Ik had de boot toch goed vast. Kennelijk kwam de wind eronder want voor ik het wist, lag ik in het water’. Een warme douche en een gas gloeiende glühwein deed wonderen. De stemming zat er goed in op deze eerste roeitocht van roeivereniging OSSA.